9 de restaurants aan de avenida de playa

Aan de avenida de Playa waar de elektronica maffia zetelt zijn ook nog enkele restaurants te vinden. Een ervan is van Oskar, een nakomeling van onze oosterburen. Oskar denkt het ‘Wirtschaftswunder’ in Puerto Rico nog een keer over te moeten doen. Daarvoor heeft hij in zijn zaak, een pijpenla, alle tafels aan elkaar geschoven, en mag je als je met intimi wilt dineren aan alle kanten omsingeld worden door mensen van de heimat. Voor de tweede oorlogsgeneratie waarvan ik ongevraagd deel uit mag maken is dit een bekend, ‘unheimisch’ gevoel. Een aantal jaren geleden annexeerde Oskar in zijn overmoed twee restaurants boven de elektronica maffia. Hij hing een reuzengroot bord op met Oskar’s place en Oskar’s corner. Je zou zeggen dat hij toch bekend moest zijn met het feit dat je niet ongestraft je buren kunt annexeren. Enkele jaren later zagen we die zaken weer leeg staan. Oskar zelf maakte op ons een nog nerveuzere indruk dan vroeger, vooral zijn personeel moest het weer ontgelden, in een laatste wanhoopspoging had hij de prijzen ook maar weer verhoogd. Hoe de kwaliteit van het eten is weet ik niet, ik heb me voorgenomen daar nooit meer te gaan eten.

Een stukje verder is er het Italiaanse restaurant El Molino. De manager is een zekere Pepito die wij Jozef noemen. Het is een man begin vijftig, met een kalend hoofd dat gecompenseerd wordt met een flinke haargroei van het matje aan de achterkant. Tien jaar geleden maakte hij grapjes met Karin die hij steevast Maria noemde, Karin kon die humor niet waarderen en we konden haar alleen tot rust brengen door haar aan te moedigen Jozef tegen Pepito te zeggen. Een gevleugelde uitspraak van haar is: ”Hé, Jozef ga eens water halen”. Jozef staat vaak voor zijn zaak bij de menukaart. Ieder jaar doen we de test opnieuw, we lopen in de voetgangersstroom aan de overkant van de zaak waar Pepito staat, dan roept Karin: Hé Jozef! Hé Jozef, ga eens waterhalen! Wat Pepito ook doet en met wie hij ook in gesprek is, na het roepen van de naam Jozef zwaait hij altijd naar Karin en roept: Hé Maria!

Een stukje verder boven de elektronicamaffia is een Grieks restaurant. Het is in de plaats gekomen van het Italiaans restaurant van Ivo en Guido. De waardin van de Griek is een rondborstige gezette vrouw met donker krullend haar. Ze heeft de gewoonte een gast die voor de tweede keer komt plat tegen haar imposante voorgevel aan te klemmen en als het slachtoffer geen kant meer op kan haar volumineuze lippen met een klakkend geluid liefst zo dicht mogelijk bij de lippen van het slachtoffer tot stilstand te brengen. Ik moet toegeven dat het eten goed is. Dus iedere keer als we er gaan eten hebben we de overlevingstechnieken nodig die we opgedaan hebben bij tante C. Tante C. kwamen we regelmatig op verjaardagen tegen. De lippen van tante C.! ! Als ik spreek over de lippen van tante C., dan praten we over een geheel andere klasse als zelfs die van de waardin, of de opgespoten lippen van Patricia Paay . Tante C. was een dame van begin 50 altijd op zoek naar een kleffe zoenpartij. Als ze binnenkwam loerde ze al naar gemakkelijke prooien. Mijn jongere zwager Henk was altijd een gemakkelijk hapje. Henk is gewoon, zoals iedere rechtgeaarde Hollander zijn hoofd bij het kussen om te draaien met de intentie hooguit de wang van de ander vluchtig te beroeren. De wrede tante C. heeft die schijnbeweging al ingecalculeerd en draait dan plotsklaps haar hoofd zijwaarts zodat ze in een positie recht tegenover Henk’s gezicht komt, dan gaf ze haar prooi de doodsklap door haar enorme lippen al zoekend en draaiend over de lippen van de arme Henk te plaatsen terwijl ze het geheel vacuüm trok. Daarna ging tante C. Henk in opperste verwarring achterlatend over naar de volgende in het rijtje. Verjaardagen waren altijd hoogtijdagen voor tante C. De afweertechnieken die ik ontwikkeld heb dank zij tante C. is een zakdoek pakken kuchen en of snuiten, om daarna een hand ver uit te strekken zodat C. geen gelegenheid kreeg mijn intieme zone te penetreren. Ook een tafeltje als hindernis kan behulpzaam zijn , waarbij het verstandig is als tante C. de rest van familie aan het afwerken is, een zodanige positie te kiezen dan ze niet alsnog langs het tafeltje kon lopen om haar ding te doen. Kortom dank zij tante C. kunnen we nu naar de Griek lekker eten en passeren en ontwijken we met gemak de waardin.