9 de restaurants aan de avenida de playa ramadan

Aan de avenida de Playa waar de elektronica maffia zetelt zijn ook nog enkele restaurants te vinden. Een ervan is van Oskar, een nakomeling van onze oosterburen. Oskar denkt het ‘Wirtschaftswunder’ in Puerto Rico nog een keer over te moeten doen. Daarvoor heeft hij in zijn zaak, een pijpenla, alle tafels aan elkaar geschoven, en mag je als je met intimi wilt dineren aan alle kanten omsingeld worden door mensen van de heimat. Voor de tweede oorlogsgeneratie waarvan ik ongevraagd deel uit mag maken is dit een bekend, ‘unheimisch’ gevoel. Een aantal jaren geleden annexeerde Oskar in zijn overmoed twee restaurants boven de elektronica maffia. Hij hing een reuzengroot bord op met Oskar’s place en Oskar’s corner. Je zou zeggen dat hij toch bekend moest zijn met het feit dat je niet ongestraft je buren kunt annexeren. Enkele jaren later zagen we die zaken weer leeg staan. Oskar zelf maakte op ons een nog nerveuzere indruk dan vroeger, vooral zijn personeel moest het weer ontgelden, in een laatste wanhoopspoging had hij de prijzen ook maar weer verhoogd. Hoe de kwaliteit van het eten is weet ik niet, ik heb me voorgenomen daar nooit meer te gaan eten.

italiaans restaurant

Een stukje verder is er het Italiaanse restaurant El Molino. De manager is een zekere Pepito die wij Jozef noemen. Het is een man begin vijftig, met een kalend hoofd dat gecompenseerd wordt met een flinke haargroei van het matje aan de achterkant. Tien jaar geleden maakte hij grapjes met Karin die hij steevast Maria noemde, Karin kon die humor niet waarderen en we konden haar alleen tot rust brengen door haar aan te moedigen Jozef tegen Pepito te zeggen. Een gevleugelde uitspraak van haar is: ”Hé, Jozef ga eens water halen”. Jozef staat vaak voor zijn zaak bij de menukaart. Ieder jaar doen we de test opnieuw, we lopen in de voetgangersstroom aan de overkant van de zaak waar Pepito staat, dan roept Karin: Hé Jozef! Hé Jozef, ga eens waterhalen! Wat Pepito ook doet en met wie hij ook in gesprek is, na het roepen van de naam Jozef zwaait hij altijd naar Karin en roept: Hé Maria!

dikke dame

 

Een stukje verder boven de elektronicamaffia is een Grieks restaurant. Het is in de plaats gekomen van het Italiaans restaurant van Ivo en Guido. De waardin van de Griek is een rondborstige gezette vrouw met donker krullend haar. Ze heeft de gewoonte een gast die voor de tweede keer komt plat tegen haar imposante voorgevel aan te klemmen en als het slachtoffer geen kant meer op kan haar volumineuze lippen met een klakkend geluid liefst zo dicht mogelijk bij de lippen van het slachtoffer tot stilstand te brengen. Ik moet toegeven dat het eten goed is. Dus iedere keer als we er gaan eten hebben we de overlevingstechnieken nodig die we opgedaan hebben bij tante C. Tante C. kwamen we regelmatig op verjaardagen tegen. De lippen van tante C.! ! Als ik spreek over de lippen van tante C., dan praten we over een geheel andere klasse als zelfs die van de waardin, of de opgespoten lippen van Patricia Paay . Tante C. was een dame van begin 50 altijd op zoek naar een kleffe zoenpartij. Als ze binnenkwam loerde ze al naar gemakkelijke prooien. Mijn jongere zwager Henk was altijd een gemakkelijk hapje. Henk is gewoon, zoals iedere rechtgeaarde Hollander zijn hoofd bij het kussen om te draaien met de intentie hooguit de wang van de ander vluchtig te beroeren. De wrede tante C. heeft die schijnbeweging al ingecalculeerd en draait dan plotsklaps haar hoofd zijwaarts zodat ze in een positie recht tegenover Henk’s gezicht komt, dan gaf ze haar prooi de doodsklap door haar enorme lippen al zoekend en draaiend over de lippen van de arme Henk te plaatsen terwijl ze het geheel vacuüm trok. Daarna ging tante C. Henk in opperste verwarring achterlatend over naar de volgende in het rijtje. Verjaardagen waren altijd hoogtijdagen voor tante C. De afweertechnieken die ik ontwikkeld heb dank zij tante C. is een zakdoek pakken kuchen en of snuiten, om daarna een hand ver uit te strekken zodat C. geen gelegenheid kreeg mijn intieme zone te penetreren. Ook een tafeltje als hindernis kan behulpzaam zijn , waarbij het verstandig is als tante C. de rest van familie aan het afwerken is, een zodanige positie te kiezen dan ze niet alsnog langs het tafeltje kon lopen om haar ding te doen. Kortom dank zij tante C. kunnen we nu naar de Griek lekker eten en passeren en ontwijken we met gemak de waardin.

 

 

 

 

10  Non-verbaal terrorismeWannaKiss

In een voorgaand artikel heb ik geschreven over tante C die op iedere verjaardag iedereen natte plakzoenen gaf. Als je haar op de wang probeerde te zoenen draaide ze plotseling haar hoofd opzij en omsloot met haar wrede lippen je mond en trok die vervolgens vacuum. Het non verbaal terrorisme werd geïntroduceerd door mijn zwager Henk, toen die voor de zoveelste keer door tante C. gepakt werd. Op het moment suprême toen C. in de fase van het vacuümtrekken was, stak Henk een denkbeeldig mens in haar rug. Dat was het startschot voor een ongebreidelde vorm van virtueel terrorisme. Op dezelfde avond toen iedereen aan de koffie met gebak zat liep Henk achter tante C. langs en trok een pin uit een virtuele granaat en deponeerde die voor iedereen zichtbaar, behalve voor tante C., onder haar stoel. Daarna telde hij op zijn vingers tot zeven waarna hij met zijn vingers zijn oren bedekte voor de denkbeeldige ontploffing die volgde.

granaatDaar ik enige sympathie met Henk voelde, bedacht ik de rol variant. Vanuit mijn positie maakte ik een gebaar of ik iets onder de stoel van C. rolde waarna ik niet alleen mijn oren bedekte maar ook mijn hoofd vol afschuw afwendde. Al gauw werd de hele avond door meerdere personen tante C. onder vuur genomen. Er ontstond niet alleen een spervuur van granaten die door de kamer rolden of die onder het voorbijlopen van tante C achteloos over de schouder geworpen werden, maar iemand begon ook met scherp schieten vanuit een geweer met een denkbeeldig vizier. Al snel ontstonden er virtuele dampen die weggewuifd moesten worden of revolverlopen die schoongeblazen werden. Vanuit alle hoeken van de kamer werd tante C. onder vuur genomen. Soms zag je alleen maar een hand achter een deur verschijnen, waar het voor iedereen in de kamer duidelijk was wat die hand vast hield. Enkele hadden nog ouderwetse automatische geweren die nog een grote terugslag hadden zodat iemand bijna achterstevoren kukelde. Ondertussen babbelde tante C. onverstoord verder over de plaatselijke roddels zich niet bewust van de schaduwwereld waar zij de hoofdpersoon was. Ze had gewoon een gezellige avond. Tante C was nogal een liefhebster van sherry, en ze kon na ¾ fles aardig meedoen met de lacherige sfeer die zich die avond ontwikkelde. Toen ik even iets bij ons thuis moest halen enkele honderden meters verder stopte ik met mijn auto voor het raam stapte uit en zwaaide even naar tante C en andere gasten.

de bom van het dynamiet en van de wekker 15026576Tante C zwaaide vrolijk terug en toe ze zich weer omgedraaid had, duwde ik denkbeeldig een hendel naar beneden om iets op afstand tot ontploffing te brengen, waarna ik mijn oren weer bedekte. Henk beantwoordde dit door vanuit de slaapkamer naar beneden te bellen en toen wij opnamen hoorden we alleen een wekker duidelijk tikken, de telefoon werd met een hilarisch gelach door sommige in de kamer doorgegeven. Bij het afscheid waar tante Cora weer de hele familie afwerkte met haar frontale plakzoenen liep ze diverse messteken in haar rug op. Tante C en wij hebben een heerlijke, onvergetelijke verjaardag beleeft, zelden zo gelachen!

mes rug

 


 

11  Straatgasten     HPIM6983Als je door Puerto Rico loopt, vraag je soms af: Wie is nou de autochtone puertoriconees? Het antwoord zal de vraagsteller niet bevallen. Neem nu Ricardo, een sneltekenaar die zich meestal tegenover de zaak van Maggario geposteerd heeft. Hij is een klein gezet mannetje, die doet denken aan de vroegere inspecteur Moto, een miezerig Chinees mannetje die door iedereen onderschat werd en daardoor de meest ingewikkelde zaken oploste. Daar houdt de vergelijking op, Ricardo zag er uit als mr. Moto en hij wordt ook door iedereen onderschat, maar in zijn geval volkomen terecht. Zijn carrière is begonnen, toen zijn vrouw hem op straat schopte, en hij toevallig tegen een echte sneltekenaar aanliep. Hij kreeg enige afgedankte tekeningen van die goede man en besloot voor zich zelf te beginnen. Hij plakte die tekeningen op karton een klapstoeltje en een oud bureaulampje completeerde zijn bedrijfsinrichting. Zijn specialiteit werd: .....karikatuurtekenen. Genialiteit ligt dicht bij waanzin. Iedere tekening die Ricardo maakt is namelijk een karikatuur! De nietsvermoedende toerist die een tekening voor zijn dochtertje laat maken, vertrekt een kwartier later en 10 euro lichter met een afgrijselijke tekening waarvan hij niet kan ontkennen dat het een karikatuur is!

HPIM3368

Iedere avond vanaf 21.30 tot 22.30 lopen er een paar travestieten het winkelcentrum een paar keer rond, ze willen zo reclame maken voor hun theatershow die om 22.30 uur begint. Het zijn meestal frêle, vermagerde jongens die op torenhoge hakken lopen, geschminkt als goedkope prostituees, met enorm opzichtige hoeden, kettingen en protserige andere versierselen. De aandacht die ze vroeger nooit kregen wordt nu ruimschoots gecompenseerd door de getatoeëerde manchester hooligans en dronken Scandinaviërs die ze in hun onovertroffen taaltje de meest oneervolle voorstellen toeschreeuwen. Als ze zo langs de tafeltjes van de diverse eetgelegenheden lopen hebben ze de volle aandacht van Karin, die in deze met enorme horloges en goud behangen exhibitionisten, geestverwanten ziet. Als ze langs komen verlaat ze ongeacht wat op haar bord ligt haar stoel en stort zich aan de 70cm uitstekende kunstboezem van een van de ‘meisjes’ Deze raken op hun beurt weer vertederd door zoveel liefde en bewondering die hen te beurt valt en nemen iedere avond ook ruimschoots de tijd om dit begroetingsritueel ten overstaan van alle gasten mee te spelen. In al die jaren heeft die opgebouwde ’vriendschap’ Karin geen windeieren gelegd. Pronkjuweel is een 20cm brede vlinderring, die ze als trofee van een van haar vrienden draagt. De parade van weirdo’s is zoals gezegd een opmaat voor hun theatervoorstelling. Wee, de naïeve huisvader die met zijn gezinnetje, deze show bezoekt. De goede man wordt uitgenodigd om ’ mee te helpen’ en naar voren te komen. In een jolige vakantiestemming maakt de ongelukkige de fout van zijn leven door hier in toe te stemmen. Hij wordt en plein publiek opgemaakt en voorzien van jarretels en netkousen, gefotografeerd en aangespoord een zwoele dans uit te voeren. Deze volkomen ontluistering van iedere menselijkheid wordt hem op alle feest en hoogtij dagen door zijn familie en vrienden impliciet en expliciet tot in lengte van dagen in herinnering gebracht.

indianees

Dan is er nog onze buurman, een Indianees die een juwelierszaak heeft in het winkelcentrum. Ik heb hem nog nooit in de tien jaar dat ik hem ken, kunnen betrappen op een glimlach. Hij is een echte businessman doordrongen van de diepe financiële crisis waar het westen, Spanje, Puerto Rico en niet in de laatste plaats hijzelf, in het bijzonder gedompeld is. Hoewel hij zijn zonen dochter en vrouw gedisciplineerd gedetacheerd heeft in de zaak, bemand hij helaas zelf het callcentrum. Dit heeft hij ingericht op zijn buitenplaatsje wat grenst aan onze slaapkamer. Aangezien zijn biologische klok anders loopt dan de onze worden we steevast iedere ochtend gewekt door stortvloed van woorden, waarbij buur niet gehinderd lijkt te worden door enige respons aan de andere kant van de lijn. Deze verkooppraatjes duren ongeveer een uur, waarna buur weer de trappen afsjokt naar zijn heiligdom en wij ons weer om kunnen draaien in ons bed. Zijn dochter van acht heeft hij geleerd als ze langs het zwembad van Cumana loopt haar ogen af te schermen door met haar hand naast haar linker oog schichtig langs het domein van Antonia te lopen, zodat ze het Sodom en Gomorra van de badgasten niet ziet. Gelukkig is vader zelf dermate getraind en gehard in het aanschouwen van zulks een wereldlijk verderf, dat hij er iedere dag een studie van lijkt te maken. Nadat hij ontdekt heeft dat Karin gehandicapt is, is ons contact met hem verder verwaterd.

 


 

 

 

12  Rare badgastenrare badgasten

Hoewel sommigen vinden dat het 'oude strand’ voor losers is die te lui zijn om naar het nieuwe strand Amadores te lopen ben ik een andere mening toegedaan. Het oude strand kenmerkt zich door karakteristieke badgasten die je nergens anders vindt. Zo is er bijvoorbeeld 'de gek', een lange magere man die klokslag 16.30uur op het strand verschijnt. Hij jogt over de gehele breedte van de vloedlijn van het oude strand, in een merkwaardige draf, die het midden houdt van een manke hinde en een aangeschoten konijn. Terwijl hij zich op deze wonderlijke manier voortbeweegt, heeft hij de gewoonte met zijn armen te molenwieken in een dwangmatig ritme. In de molenwieke vrije momenten van zijn ongeëvenaarde looppatroon schudt hij zijn hoofd krampachtig in zijn nek. Daarna draait hij tot afschuw van alle badgasten zijn hoofd extreem naar links en rechts. Als hij zo twee maal het strand heeft afgewerkt verlaat hij klokslag 16.55 het toneel, niet na nog even alle vuilnisbakken gecheckt te hebben op eetbare restanten. Dan is er ’Viagra’ een besnorde venter met een juk met koopwaar zoals cold drinks en fruit. Hij loopt tussen de rijen badgasten en roept op zangerige toon:banana,banana,orange,orange,lemon,lemon,coca,coca,viagra,viagra. Bij die laatste woorden heeft hij de aandacht van iedereen.

viagra

Er is altijd wel een wise guy die een kilo viagra besteld en die met vier ongewilde drankjes in zijn ligstoel terugzakt. Op het oude strand hanteert men bij de ligstoelverhuur een verouderd veiligheidssysteem,namelijk:wasknijpers. Als je afgerekend hebt, wordt er ten bewijze van betaling een gekleurde wasknijper op je stoel bevestigd. Iedere dag een verschillende kleur. De maffia van de strandweg is in dit gat van de markt gesprongen door gekleurde wasknijpers te verkopen. Er zijn ook andere technieken waardoor je 12 euro huur voor drie personen kunt ontlopen. Veel Scandinaviërs die om 14.00uur hun roes hebben uitgeslapen, verlaten het strand op zoek naar de dichtstbijzijnde bar. Als je tegen die tijd het strand opkomt, kun je zoeken naar een beknijperde stoel die nonverbaal aangeeft dat er al betaald is. Vervolgens ga je zwemmen, en in het incidentele geval dat er later nog iemand langskomt voor betaling kun je onverstoord betalen, niet beseffend dat er enige verwarring door de wasknijper zou kunnen bestaan. Het strand wordt ook regelmatig bezocht door een aantal Chinese vrouwtjes uitgerust met een honkbalpet, lange broek, en gympies die je vriendelijk en verleidelijk lachend vragen: messazie ?

strandmassage

Ze worden niet gehinderd door enige hygiëne en verspreiden alle restanten van zonnecrème, transpiratie, uitgeknepen puistjes, virussen en bacteriën vrolijk van de ene naar de andere badgast. Je ziet enkele uitgedijde rondbuikige producten van het ‘Wirtschaftswunder’ stiekem naar hun vrouw kijken, of ze in een onbewaakt moment hun sociale controle willen loslaten. De betreffende Chinese vrouwtjes doorkneed in cold reading, blijven juist bij deze oosterburen lachend hun vraag herhalen…..messazie? Een andere doelgroep van de masseuses zijn groepen jongens, waarvan er altijd wel eentje zich wil laten masseren. Iets waarvan hij al gauw spijt krijgt, als zijn ‘heldenrol’ door de omgeving belachelijk gemaakt wordt en de betreffende masseuse, ieder echt contact vermijdende, rondspeurt naar mogelijke andere klandizie. Een ander verschil van het oude strand met Amadores is de gemiddelde leeftijd. Helaas weerhoudt het de vergrijsde overwinteraarsters niet om topless rond te lopen. Rondlopen is nog tot daar aan toe, maar als zo iemand in je intieme zone van de ligstoel bevindt, piep je wel anders. Je moet te allen tijde de schijn vermijden dat je naar de rimpelige hangborsten met tepels op kniehoogte zit te loeren. In de praktijk is dit een gevecht wat vergelijkbaar is met een in het nauw gedreven muis die zich dood houdt in het oog met een roofvogel. Dit verschijnsel wordt door stressfysiologen‘Freese’ genoemd door extreme angst houdt het slachtoffer zich dood. Bij een onvermijdelijk moment van oogcontact wordt je non-verbaal al gauw voor een ouwe vieze gluurder afgeserveerd. Een middagje strand wordt zo al gauw een intense beleving. Gelukkig zijn er ook nog normale mensen zoals Sjon waar we bij de uitgang van het strand een praatje over het weer in Holland en het nieuws uit de Telegraaf kunnen maken.


13    Mau Mau  mau mau

Sinds mensenheugenis vindt er in het winkel/uitgangscentrum van Puerto Rico een titanenstrijd plaats. Enerzijds de ' Mau Mau' een groep van ongeveer 20 negers tussen de 20 en 30 jaar, anderzijds de plaatselijke veldwachters uit Mogan, waaronder Puerto Rico valt. Het ultieme doel van de Mau Mau is de portemonnee van de toerist, hoewel de middelen daartoe zover ik weet alleen handel drijven en geen diefstal is. Ze lopen met allerlei horloges, armbanden en kettinkjes langs de diverse eet-en drinkgelegenheden en prijzen hun waar aan. Dit is zonder vergunning verboden, maar het probleem van de politie is dat ze daadwerkelijk betrapt moeten worden bij een transactie. De Mau Mau werken in groepsverband en zijn zo brutaal als de raven. Moesten ze zich vroeger met handgebaren communiceren, tegenwoordig is hun alarmeringssysteem de modernste smartphone en communiceren ze via de satelliet. In de praktijk betekent dat,dat de politie zich neergelegd heeft bij het ' opjagen' van de handelaren. Potentiële klanten die aan de buitenkant van een gelegenheid eten of drinken en zich in feite langs de openbare weg bevinden worden aangesproken met : pappa, mamma, Ali Baba, en het geraffineerde master, waarbij de latente discriminatoire potenties van een klant getest worden. Het suggereert de speciale band die er bestaat met de wildvreemde.

politie  verkoper

Het onderhandelen begint vaak met ' half price'. Hetgeen nog ongeveer 4x de waarde van de prullaria is die voor die prijs tien meter verder op de stalletjes worden aangeboden. De te verkopen handelswaar wordt op de tafel gezet of in de handen gegeven. De Mau Mau heeft onder alle omstandigheden geleerd te lachen om wat het slachtoffer zegt met zoveel mogelijk tanden bloot, dit geeft de toerist het idee dat hij heel geestig is en scherp kan onderhandelen. Daarbij kijken ze schichtig om zich, om de koper het idee te geven dat hij op moet schieten en dat dit een vernederende koop is voor een gewaardeerd lid van de Mau Mau. Ga je uiteindelijk het schip in, dan mag je omdat je zo'n goede vriend bent profiteren van een koppelverkoop, waar je vervolgens ook de hoofdprijs betaald. Ze prijzen je Engels en onderhandelingstechnieken hetgeen het natuurlijk prima doet bij je tafelgenoten. Ze versterken de band doordat ze je ' kennen' van last year. Zo wordt het verkoopklimaat geoptimaliseerd. De superieure gevoelens van de klant worden verder versterkt door de belachelijke uitdos van sommige verkopers. Ze hebben bijvoorbeeld 10 hoeden op, of lopen rond met allerlei led lampjes op hoed, broek en of bril. Een extreem grote hoed kan dit klimaat ook versterken.

 

Het gaat meestal om bedragen tussen 10 en 20 euro, de laatste troef die uitgespeeld wordt , waar je vrienden of familie bij is, is dat je toch geen grote vrek op je vakantie wil zijn die, die arme zwartjes van hun primaire levensbehoeften wilt onthouden! We hebben met Karin keiharde afspraken gemaakt, alleen prullaria via het puntensysteem van gedrag. Dit is zelfs door de Mau Mau in de loop der jaren geaccepteerd. Volledigheidshalve moeten we vermelden dat Karin een paar kettinkjes ' for free'. Gekregen heeft. Of dit gezien wordt als een ultieme investering, of dat ze een koekje van eigen deeg krijgen, namelijk dat ze bezwijken voor hun eigen wapens van superioriteitsgevoelens is nog niet geheel duidelijk. Er is nauwelijks concurrentie voor de Mau Mau. Er lopen twee Chinese vrouwtjes beurtelings al jaren het centrum af, met wanstaltige popjes en nemen met een volmaakte glimlach tienduizenden afwijzingen in ontvangst. Dan loopt er nog een doofstomme van wie de Mau Mau zelfs nog veel kan leren. Hij deponeert zijn koopwaar op de tafels met een kaartje dat hij doofstom is en loopt dan weg, de ' klant' in verwarring achterlatend. Dit, om ongeveer 5 lange minuten later weer terug te komen. In die tijd heeft het gevoelssysteem verschillende stadia verlopen. Vergelijkbaar met de stadia die Kubler Ross geanalyseerd heeft bij terminale patiënten. Eerst ontkenning, verwarring, dan acceptatie en ten slotte capitulatie. Zo speelt de tijd in het voordeel van de doofstomme, je kunt de koopwaar niet gelijk weigeren.

terras bodega

Als de toerist rijp is voor zijn ondergang komt de doofstomme terug en krijgt een vette prijs. Of de doofstomme werkelijk doof is heb ik nooit kunnen achterhalen, stom is ie in ieder geval niet! Verschillende restauranthouders hebben in de loop der tijden pogingen ondernomen om de clan te weren. Ze hebben het nadeel dat de clan opereert vanuit de openbare weg. ( het pad tussen de verschillende restaurants) Een ander nadeel is dat ze onderhandelen met hun eigen klanten die dit toestaan, ze moeten oppassen dat hun vertrouwensrelatie met hun klanten geen gevaar loopt. Bovendien is de clan bijzonder vasthoudend en zijn ze niet van plan hun verkoopterrein op te geven. Er is maar een binnenhaler die de clan uit zijn tent weert, een gewezen hooligan uit Manchester die ze met fysiek geweld verwijderd. Kortom een toerist krijgt waar voor zijn geld als hij in Puerto Rico gaat eten. Een geweldig schouwspel tussen Mau Mau - toeristen-politie-restauranthouders en binnenhalers, je kunt aan dit spel interactief deelnemen of er alleen van genieten tijdens het veroberen van je maaltijd.